Հարուստ պատմություն ունեցող ազգերի մոտ, հատկապես, եթե այդ պատմությունը հազարամյակների է, եղել են և՛ փառավոր դրվագներ, և՛ հաղթանակներ, և՛ պարտություններ, և՛ ողբերգական ու ամոթալի դրվագներ, ինչպիսին հիմա մեր ժամանակներն են: Թվարկել տխուր դրվագներն ու ասել, թե մեր պատմությունը փառահեղ մի համարեք, նշանակում է միտում ունենալ աղավաղելու պատմությունը՝ շեշտը դնելով միայն այդ տխուր դրվագների վրա: Կարծում եմ՝ դա հասկանալի է նույնիսկ վեցերորդ դասարանցուն:

«Անմեղսունակության կանխավարկած» հասկացություն իրավական առումով գոյություն չունի, բայց ամեն օր ավելի ու ավելի ենք համոզվում, որ այն կարելի է կիրառել ժամանակակից հայ իրականության մեջ:

Նիկոլը «գտել» է իր ստեղծած աղետալի իրականությունից փախուստի միակ ձևը. քարոզչությամբ ստեղծել է զուգահեռ իրականություն ու այդ իրականության գնալով նվազող «բնակիչների» հետ ջան ասել ջան լսելով ապրում է այնտեղ:

Ժողովուրդների հեքիաթները ոչ միայն արտահայտում են նրա մշակութային ինքնությունը, այլև ձևավորում են մի տեսակ հավաքական գիտակցություն, որտեղ դրվում են բարոյականության, արժեքների և հանրային իդեալների հիմքերը: Ժողովրդի ծոցից ելած հեքիաթային հերոսը, ըստ էության, հանրային դժբախտության դեմ և արդարության համար պայքարի խորհրդանիշ է՝ հաճախ արտացոլելով ժողովրդի մի ամբողջ դարաշրջանի ձգտումներն ու երազանքները:

Բացատրեմ հայերեն բառերով: Վերջին երկու տարեց ՔՊ-ականների քաղաքական «մատաղը» դիտարկեք որպես կանխարգելիչ կրակոց շարքերում ներքին ճակատամարտից առաջ: ՔՊ-ի քաղաքական Հայաստանում, որը ունի երեք հասցե՝ ՔՊ, Փաշինյան Նիկոլ, Աննա Հակոբյան, ձևավորվել է հետևյալ իրավիճակը:

Սպանդանոցային մորթի վերաբերյալ օրենք ես ընդունում, դրա իրականացման համար փողեր ես դուրս գրում պետբյուջեից, ոչինչ կամ գրեթե ոչինչ չես անում դա ապահովելու համար, ամբողջ տարին չես հետևում ընդունածդ օրենքի կատարմանը՝ ծախսածդ փողերի արդյունավետության համար ու մեկ էլ հո՛պ, գալիս ու բռնագրավում ես «վտանգավոր» միսը:

Սիրիա: Պայմանավորված իշխանափոխություն: Ասում եք ՝ Թուրքիան կազմակերպեց: Եթե Թուրքիան է, ինչու՞ իշխանության չբերեց իր մոտ` Ստամբուլում , արդեն քանի տարի գտնվող Սիրիայի վտարանդի կառավարությանը:

Դու ինքդ ի լուր աշխարհի գրեցի՛ր «ԳՆԴԱԿԱՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏ» արտահայտությունը... դու՛ ասացիր:

Մեր ամենամեծ քաղաքակրթական սխալը ռուսների ազդեցության ոլորտից դուրս գալն է։ Երկար դարեր քաղաքական ինքնուրույնություն չունենալով և, հետևաբար, բարձր քաղաքականության ոլորտում մեր գիտելիքներն ու հմտությունները կորցնելով, մենք, ռուսների կողմից մասամբ գրավվելուց հետո, ընկանք հակառակ ծայրահեղության մեջ։

Մենք ուզում ենք մեծացնել կայացած ու հարուստ երեխաներ, ոչինչ, որ այդ երեխաները անհայրենիք մնան...